PORUSZENI SŁOWEM BOŻYM – Medytacja niedzielna

Pierwsze czytanie: Syr 35,12-14.16-18

Psalm: Ps 34

Drugie czytanie: 2 Tm 4,6-9.16-18

Celnik wierzy w Bożą miłość i miłosierdzie. Skupia się na tym, co otrzymuje od Boga. Wie, że jest grzesznikiem. Modli się całym sercem. Chce współpracować z łaskami, jakich udziela mu Pan. Faryzeusz  - hipokryta. Buduje sprawiedliwość, opierając się wyłącznie na swoich siłach. Bóg jest tylko dodatkiem do jego życia. On sam dla siebie jest bogiem, modli się sam do siebie – adorując swoją doskonałość.

Niebezpieczeństwo! – czym mniej widzę swoich grzechów, tym łatwiej widzę je u innych. Czym większa jest świadomość mojej grzeszności, tym większe rzeczy Bóg może uczynić w moim skruszonym sercu. Na tyle będę wywyższony, na ile pozwolę się podnieść zbawczej ręce Boga.

- czy wierzę, że Bóg mnie kocha?

- czy widzę dary, których udziela mi Bóg?

- czy dziękuję Bogu, czy Go uwielbiam?

- czy potrafię przed Bogiem odkryć całą prawdę o swoim życiu?

- a może nie ufam Jego Miłości?

- czy współpracuję z Bożymi darami we mnie i jak to robię?

- czy nie polegam tylko na sobie?

- czy Bóg jest w centrum mojego życia?

- a może On jest tylko dodatkiem do mojego życia, religijnym folklorem?

- czy nie jestem duchowym hipokrytą?

- czy rozumiem, że duchowy wzrost to ciągłe przybliżanie się do Boga?

- a może chcę tylko, by inni dobrze o mnie mówili?

- czy pytam Boga o Jego Wolę odnośnie mojego życia?

- czy ją wypełniam?

- czy na modlitwie uwielbiam, adoruję Boga czy siebie i swoja duchową doskonałość?

- jaki jest motyw mojej religijności, pobożności, skruchy?

- czy modlitwa jest dla mnie prawdziwym spotkaniem z Osobą – kochającym mnie Bogiem?