Historia Parafii

¹Skład komitetu budowy: Lech Tadeusz,  Dziubek Zofia,  Grzesik Janina,  Gołojuch Zofia,  Wolanik Irena, Gancarz Maria,   Piekło Michał,   Wołoszyn Janina,    Staszowski Bronisław,    Staszowski Józef, Cyrnek Józef,  Litwin Stanisław,   Jakubowska  Maria,   Jakubowski Władysław, Bojda Franciszek, Lech Emilia, Lech Józef, Pieczonka Marian, Lech Stefan, Jakubowski Stanisław, Grzesik Walenty, Łukasz Józef,  Lech Kazimierz,   Małecki Antoni, Grzesik Władysław,  Ileczko Stanisław,  Kopeć Józef, Prucnal Władysław, Lech Tadeusz, Kopeć Wiesław.

Zaczęto gromadzić materiały budowlane. Fundusze na budowę kościoła składała Parafia Stobierna, w przeważającej mierze były to składki parafian z Wólki Podleśnej; z pomocą finansową pośpieszyli  także mieszkańcy Medyni Łańcuckiej, Pogwizdowa i Jasionki.

Dnia 15 sierpnia 1981 roku rozpoczęto wykopy pod fundamenty i podpiwniczenie kościoła. Prace te zakończono po trzech dniach. Zaraz też wykonano zbrojenie i szalunki, ubito fundamenty, następnie podmurowano piwnice i przed zimą zabetonowano strop nad piwnicami. Okres zimowy służył do gromadzenia materiałów budowlanych na dalszą budowę.

Wiosną 1982 roku przystąpiono do wznoszenia murów kościoła. Roboty murarskie wykonywali płatni murarze, natomiast prace niefachowe wykonywane były przez mieszkańców wsi – jesienią tego roku zakończono i przykryto dachem kościół wraz z plebanią i salą katechetyczną.

Dzień 14 listopada 1982 roku był szczególnym dniem dla mieszkańców Wólki Podleśnej. Przybył tu bowiem Ordynariusz Diecezji Przemyskiej Ks. Biskup Ignacy Tokarczuk, który poświęcił wzniesiony kościół. Radości nie było końca. Odtąd Msze św. odprawiane były już w nowej świątyni, mimo, iż nie była ona w pełni wykończona. Zima 1982/83 była lekka, otwory okienne zasłonięto więc folią dla zabezpieczenia przed przeciągami i Msze św. cały czas odprawiane były w nowym kościele – tymczasowa kaplica posłużyła za magazyn materiałów budowlanych, potrzebnych do prac wykończeniowych kościoła.

Z kronikarskiego obowiązku nadmienić należy, że plan architektoniczny kościoła opracowali: mgr inż. arch. Janusz Mach, mgr inż. arch. Józef Żołyniak i mgr inż. arch. Zdzisław Żak, natomiast projekt wystroju wewnętrznego zespół architektów pod kierownictwem mgr inż. arch. Henryka Sobolewskiego.

  Z życia Parafii Wólka Podleśna

 Dnia 14 czerwca 1983 roku Dekretem Ordynariusza Diecezji Przemyskiej Ks. Biskupa Ignacego Tokarczuka powołana zostaje Parafia Wólka Podleśna. O fakcie tym poinformował podczas niedzielnego kazania 03 lipca 1983 r., ks. Dziekan Szewczyk. Przedstawił też wiernym proboszcza parafii, którym został ks. Jan Kalinka.

Natomiast 17 lipca tegoż roku w Wólce Podleśnej odbyła się podniosła uroczystość – pierwszy parafialny odpust z racji święta Błogosławionej Jadwigi Królowej, Patronki Parafii. Uroczystą sumę odpustową celebrował ks. kanonik Jan Kubas z Trzebosi, a kazanie wygłosił ks. kanonik Edward Śnieżek z Wysokiej Łańcuckiej. Była to bardzo podniosła uroczystość – podczas sumy zaprezentował się po raz pierwszy zespól męski, który wykonał oprawę liturgiczną Eucharystii.

Rok 1983 to czas, w którym parafianie żwawo przystąpili do prac wykończeniowych wzniesionej świątyni. Założono okna, wybudowano ołtarz główny z żelbetowym krzyżem, wykonano instalacje elektryczną, wodno – kanalizacyjną i co, położono tynki wewnętrzne kościoła, plebanii i sali katechetycznej, ułożono podłogi, a końcem lata i jesienią wykonano ocieplenie dachu i położono wewnętrzną boazerię stropową w kościele, doprowadzono wodę do zakrystii i sali katechetycznej.

Podjęto starania o lokalizację cmentarza. I tu nie obyło się bez przeszkód. W styczniu 1984 roku parafia otrzymała zapis notarialny działek przeznaczonych pod lokalizację cmentarza, a w lutym tego roku Urząd Gminy w Trzebownisku wydał decyzję o jego lokalizacji – w maju rozpoczęto grodzenie cmentarza. Ostatecznie po wielu perypetiach oraz rozprawach: wojewódzkiej i przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w Krakowie, decyzję o lokalizacji cmentarza utrzymano w mocy.

Mocniej zaczęło tętnić życie duchowe parafian. Powstają grupy Różańca św., rozrasta się grupa śpiewacza, a w okresie Bożego Narodzenia liczna grupa dzieci,  młodzieży i osób dorosłych przygotowuje „jasełka”, zaś od 1985 roku sztukę „Betlejem Polskie” L. Rydla – sztuka ta z powodzeniem wystawiana była w licznych parafiach.

W latach następnych wnętrze świątyni wzbogaca się o nowe elementy wystroju – wykonano trzy żelbetowe krzyże w bocznej kaplicy, położono posadzki z płytek i lastrika, zakupiono ławki i konfesjonały, wykonano ogrodzenie wokół kościoła, do cmentarza wykonano asfaltową drogę. Na krzyżu ołtarza głównego umieszczona została Pasja Jezusa Ukrzyżowanego, wyrzeźbiona z drzewa gruszkowego przez rzeźbiarza z Frysztaka Romana Górkę, a obok tabernakulum stanęła figura Bł. Jadwigi Królowej z drzewa lipowego, dłuta tego samego artysty. Obie figury ufundował bardzo zasłużony w budowie kościoła Walenty Grzesik. Natomiast figurę św. Antoniego z Padwy, dłuta Bolesława Pomiana z Frysztaka, ufundowała Zofia Pokrzywa. W późniejszych latach wnętrze świątyni wzbogaca się o stacje Drogi Krzyżowej, obrazy – św. Maksymiliana Marii Kolbego, św. Brata Alberta, Matki Boskiej Częstochowskiej i Jezusa Miłosiernego.

Strony: 1 2 3 4