Historia Parafii

Zarys dziejów Parafii.

Dokładnej daty powstania wsi, na podstawie istniejących, dostępnych opracowań nie da się ustalić. W opracowaniu Z. Budzyńskiego pt. Ludność pogranicza polsko – ruskiego w drugiej połowie XVIII wieku. Stan. Rozmieszczenie. Struktura wyznaniowa i etniczna. Tom drugi: Dokumentacja statystyczna i kartograficzna czytamy, że w 1785 roku do parafii w Łące należały wsie: Łukawiec z przysiółkiem Grond, Palikówka, Pogwizdów, Stobierna, Terliczka, Wólka pod Lasem oraz przysiółek Gęsiówka należący do Stobiernej.

Na tej podstawie można snuć przypuszczenia, że wieś Wólka pod Lasem powstała około połowy XVIII wieku. Fakt ten zdaje się potwierdzać współczesny rzeszowski historyk J. Półćwiartek w pracy pt. Z badań nad rolą gospodarczo – społeczną plebanii na wsi pańszczyźnianej ziemi przemyskiej i sanockiej w XVI – XIX  wieku opisując „osiadłość” Wólki Łukawskiej, z  której później wydzielona została Wólka pod Lasem.

W 1789 roku Stobierna razem z Wólką pod Lasem oraz przysiółkami Grond i Gęsiówka wyłączona została z parafii Łąka – powstała parafia Stobierna. W tym też roku wybudowany został drewniany kościół pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego, który spłonął w drugi dzień Świąt Wielkanocnych w 1890 roku. Natychmiast przystąpiono do budowy kościoła murowanego, istniejącego do dziś, pw. Niepokalanego Serca NMP.

Mieszkańcy Wólki pod Lasem uczęszczali na nabożeństwa do kościoła w Stobiernej drogą przez pola, najczęściej pieszo, czasem furmankami a także (w II poł. XX w.) na rowerach i motorowerach. Najwięcej furmanek spotkać można było na tej drodze w dzień Wszystkich Świętych, kiedy to wszyscy mieszkańcy Wólki pod Lasem (a od 1966 roku Wólki Podleśnej) śpieszyli na Mszę św. i groby zmarłych, znajdujące się na parafialnym cmentarzu. W połowie lat 60 – tych XX w.  wybudowano nową, utwardzoną drogę, biegnącą przez pastwiska Jasionki i łączącą Wólkę z drogą główną Rzeszów – Sokołów, a szybki rozwój motoryzacji oraz możliwość korzystania z usług komunikacji miejskiej sprawiły, że łatwiej i szybciej można było dojechać do parafialnego kościoła. 

 Z zamiarem budowy kościoła w Wólce noszono się jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Już w 1938 roku zgromadzono część materiałów budowlanych: żwir, pustaki i cement. Wybuch wojny przeszkodził jednak w doprowadzeniu zamiaru do celu. Część materiałów budowlanych po ustaniu działań wojennych wykorzystano do innego celu, część przepadła. Z biegiem lat, coraz częściej mówiono o potrzebie wybudowania własnej świątyni. W latach siedemdziesiątych ub. w., tu i ówdzie, ówczesny proboszcz stobierskiej parafii ks. Mieczysław Szewczyk, odprawiał Msze św. dla osób chorych w prywatnych domach.

Pod koniec lat siedemdziesiątych w Wólce Podleśnej stał niezamieszkały dom, będący własnością Józefa Surowca – służył on za punkt katechetyczny, gdzie  miejscowe dzieci uczyły się religii. Dodać należy, że od czasu, kiedy naukę religii usunięto ze szkól, katecheci dojeżdżali na naukę religii do punktów katechetycznych, które mieściły się w domach prywatnych Władysława Guzka, Katarzyny Jakubowskiej ż. Władysława, Michała Pilińskiego, Stanisława Jakubowskiego s. Walentego i Józefa Surowca.

Początkiem sierpnia 1979 roku, ówczesny sołtys wsi Stanisław Gancarz zaproponował ks. proboszczowi M. Szewczykowi, by w tym domu odprawiane były Msze św. w każdą niedzielę i święta. Ks. proboszcz, pełniący wówczas funkcję Dziekana Dekanatu Sokołowskiego z radością przychylił się do propozycji i odtąd w każdą niedzielę i święta w domu tym odprawiane były Msze św., sprawowane przez wspomnianego ks. Dziekana i wikariuszy Parafii Stobierna. Dom ten jednak nie mieścił wszystkich uczestników Mszy św., więc z czasem dobudowano zadaszenie z folii, pod które mogli chronić się wierni w przypadku niekorzystnej pogody.

Zaczęto myśleć o wybudowaniu kaplicy dojazdowej, mogącej  pomieścić większą ilość wiernych. W pierwszą niedzielę sierpnia 1979 r. powołano komitet budowy kaplicy – prace jednak nie szły najlepiej. W związku z tym, na zebraniu wiejskim w dniu 25.01.1980 r. wybrano nowy komitet budowy kaplicy dojazdowej. Na jego czele stanął Jan Kuźniar¹.

Energicznie zaczęto gromadzić materiały i przystąpiono do budowy kaplicy dojazdowej. Wybudowano ją, jako tymczasowy obiekt, z desek i papy, na działkach Władysława Gołojucha i Bronisława Grzesika. Ówczesna władza starała się wszelkimi sposobami przeszkodzić w utworzeniu stałego punktu duszpasterskiego w Wólce Podleśnej, dlatego uczestniczący w budowie kaplicy członkowie komitetu budowy niejednokrotnie stawiać się musieli na przesłuchania.

Budowę zakończono szczęśliwie i 18 sierpnia 1980 r. Ks. Biskup Tadeusz Błaszkiewicz poświęcił kaplicę, wówczas pod wezwaniem Błogosławionej Jadwigi Królowej.

Strony: 1 2 3 4